Rozenruiter

De jaren na de Tweede Wereldoorlog waren voor de beeldende kunst in Nederland een vruchtbare periode. De ene stroming was nog niet aan het publiek gepresenteerd of een nieuwe diende zich al aan. Ook in Voorburg bruiste het kunstenaarsleven. Hier was gedurende de jaren vijftig de artistieke werkgroep De Nieuwe Ploeg actief. Deze organiseerde avantgardistische exposities van non-figuratieve beeldhouwkunst. Voortrekkers in deze groep waren Rudi Rooijackers, Jan Snoeck en Aart van den IJssel. Deze laatste, voor wiens sculptuur ‘Rozenruiter’ u nu staat, was een goed voorbeeld van de manier waarop kunstenaars aan de weg timmerden door deel te nemen aan groeperingen. Van den IJssel was achtereenvolgens lid van de Haagse Kunstkring, van Pulchri Studio en de Haagse kunstenaarsgroepen Verve, Fugare en de Posthoorngroep. Zonder uitzondering Haagse groepen. Van den IJssel wordt dan ook gerekend tot de zogenoemde Nieuwe Haagse School.[

Vanaf 1954 werkte Van den IJssel in Voorburg. Kenmerkend voor zijn oeuvre zijn de beelden van dieren: insecten, vogels, ruiters en paarden. Vaak zijn het fragiel ogende constructies van metaal. De Rozenruiter is een motief waarnaar hij vaker terugkeerde. Aan een herkenbare constellatie - een man op een paard – geeft hij door toevoeging van de rozen een ietwat dromerige, fantastische draai. De benadering is geestig en speels, zonder in het absurde te vervallen.